"ค่าแรงขั้นต่ำ" ต่ำติดดิน... ความเป็นจริงของสังคม
สะท้อนมาเป็นเพลง “คนบ้านเดียวกัน”
....เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน..แต่ไม่เคยได้ตั้งใจฟังอย่างจริงจัง
วันก่อนได้ยินอีกครั้งทาง True Visions ช่องเพลงลูกทุ่งอะไรสักช่องโดยบังเอิญ
แล้วรู้สึก “ตรง” กับความเป็นจริงในสังคมไทย...
...ราคาน้ำมันพุ่งขึ้นไปไม่รู้จะกี่เท่าต่อกี่เท่า ข้าวของกินของใช้ก็ปรับราคากันตามต้นทุนที่สูงขึ้น
แต่ค่าแรงยังไม่ขยับ ผลผลิตทางการเกษตรยังราคาถูก ชาวนา ชาวไร่ หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน ทำมาหากินเหนื่อยหนักอย่างไร ก็ไม่อาจลืมตาอ้าปากได้สักที
...ทฤษฎีสองสูง ชูแนวคิดว่า สินค้าสูง รายได้ต้องสูง ได้ยินได้ฟังมาหลายปี...มีทั้งคนเห็นด้วย และคนคัดค้าน
ในขณะที่ภาพความเป็นจริงของสังคม...ยังคงเป็นไปแบบเดิม ๆ
ในเนื้อเพลงคนบ้านเดียวกันของ ไผ่ พงศธร เขียนไว้ทำให้เห็นภาพ
“อ้ายทิดเคน เข้ามาเป็นคนขับแท็กซี่ จากร้อยเอ็ด เฮ็ดนาได้เอาไปใช้แต่หนี้
ตัดสินใจ หิ้วกระเป๋าเดินทาง มาสู้กลางเมืองใหญ่เมืองนี้”
ทิดเคน คงเป็นชาวนา...ที่ทำนาหนักเท่าไหร่ ก็หาเงินไม่พอใช้หนี้ทั้งค่าเมล็ดพันธ์ ปุ๋ย และยาฆ่าแมลง
จึงต้องตัดสินใจเข้ากรุงฯ เพราะหวังว่าชีวิตจะดีกว่าเก่า
เพลงไม่ได้บอกต่อว่า “ทิดเคน” เป็นอย่างไรหลังเข้ามาใช้ชีวิตในเมืองหลวง
แต่ก็คงเดาภาพออก...
ด้านผู้ใช้แรงงาน รายได้ไม่พอค่าใช้จ่าย...ทำงานหนักเท่าไหร่ ก็ยังจนดักดานอยู่เหมือนเดิม...
เห็นภาพชัดอีกครั้งเมื่อได้ฟังเพลงนี้ในท่อนที่ว่า
“น้องตั๊กแตน เข้ามาเป็นสาวโรงงานเย็บผ้า แรงที่ใช้ กับเงินที่ได้ ยังบ่เคยคุ้มค่า”
“นักเรียน ม.ปลายจากภาคอีสาน กลายเป็นแรงงานถูกกดราคา”
...1 เมษายน 2555 ดีเดย์ปรับค่าแรงขั้นต่ำเป็น 300 บาทต่อวัน
จะปรับทั้งหมดทุกพื้นที่ หรือทยอยปรับ...ตามความเหมาะสม ก็ยังดีกว่า “ไม่ทำอะไรเลย”
“คนบ้านเดียวกัน แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้
ยังมีคำปลอบโยน ยังมีคำปลอบใจ
มีคำว่าซำบายดีบ่ให้กันเสมอ
เด้อคนบ้านเฮา”
เพลงอะไร ไม่เคยได้ยินเลย
ตอบลบ